#Weet Je Dat Ook Weer

[ilovetheater-nl]

Zo werkt de bijzondere techniek bij Soldaat van Oranje

De musical Soldaat van Oranje is inmiddels door bijna iedere Nederlander gezien en biedt een bijzonder inkijkje achter de schermen. Voor het eerst in 14 jaar kreeg het YouTube-kanaal Weet Je Dat Ook Weer een exclusieve rondleiding door de unieke techniek achter de productie. Samen met Koen, Jeroen en Zarah ontdekken zij de bijzondere elementen die deze musical zo uniek maken. Soldaat van…

[liefst]

om mee te nemen naar een etentje thuis bij de moeder van een vriendin

[stomgetoeter]

.

[nedermemes]

ik had misschien een idee... maar ik weet niet of het wat zal worden. afijn, dit is een best populaire groep onder de tumblr dutchies, dus ik waag het risico: ik denk dat als we het zo organiseren dat iedereen samen voor één partij kiest (uiteraard een linkse) om voor te stemmen tijdens de europese verkiezingen, dat we dan één linkse partij kunnen versterken. de kans is groot dat we dan ten minste een groot voordeel hebben tegenover stemmers van andere partijen

hoi! sorry voor de extreem late reactie. ik ben erg chaotisch en zoals ik zei in een eerdere post zijn de europese verkiezingen ook erg verwarrend voor me. 😓

misschien heb je het inmiddels via andere socials meegekregen, maar persoonlijk zie ik veel oproepen om op de Partij voor de Dieren te stemmen als je links (inclusief anti-genocide) bent.

de partij trok veel op met BIJ1 en het is duidelijk terug te merken in het PvdD partijprogramma. het is ook de enige linkse partij die consistent tegen de genocide in Gaza is en voor pro-Palestijne moties stemt. de PvdD heeft langere tijd in het algemeen een anti-oorlogsgeweld visie, zoals dat NL uit de NAVO moet stappen. (ben hier zelf voorstander van.)

de SP lijkt de laatste tijd wat meer positieve aandacht te krijgen doordat Jimmy Dijk de partij meer terug probeert te krijgen naar een rood karakter i.p.v. een PVV-achtige koers zoals onder Lilian Marijnissen. zijn uitspraken zijn redelijk en de partij lijkt eindelijk zich weer meer op de arbeidersklasse te richten. ben blij dat de partij wat lijkt te verbeteren, al komt PvdD nog steeds het beste er uit, wat betreft verkiesbare linkse partijen en hoe die zich verhouden tot Israël en de genocide die het voert. het is ook maar de vraag of we nu vooral meer goede plannen horen voor alleen de verkiezingen, maar goed, dat geldt voor elke partij die op tv aandacht krijgt.

verder weet ik dat de SP hun Europese zetels verloor bij de vorige verkiezingen door te weinig stemmen. beide de SP en PvdD vallen onder de Europese partij Links (The Left) dus in essentie maakt het voor dat vlak niet uit welke van de twee je kiest.

men kan uiteraard stemmen wat ze willen, maar je zag hoe slecht die push om ""strategisch te stemmen"" op GL/PvdA uitpakte. deze vallen ook onder verschillende Europese partijen, dus stemmen voor GL/PvdA worden gehalveerd naar de fracties, verschillend per lid op de lijst.

de PvdA valt onder de Progressieve Alliantie van Socialisten en Democraten (S&D) en Groenlinks onder de Groenen. let wel dat de PvdA berucht is als partij die al jaren migranten en arbeiders in de steek laat en Groenlinks valt onder dezelfde Europese fractie als de rechtse partij Volt. hoe dat verder uitpakt nadat er wordt gekozen weet ik verder ook niet.

moet ook zeggen dat ik eerst weken lang geen up-to-date overzichten kon vinden over de Europese + bijbehorende lokale partijen en dat ik sommige info had van een NU artikel dat pas op 2 juni uitkwam.

hoop dat dit hielp??

[gewoonkarin]

Verandering en ik. Geen combinatie. Geen goede in ieder geval. Ik hou van saai. Van weten hoe een week loopt. Van een vaste poetsdag. Het is al een tijd niet saai en de komende tijd ook niet. Van de leg is ik.

Het werkt aan de ene kant verlammend. Ik plan zelf weinig tot niets. Dat lukt me nu niet. Ik zou wel wat af willen spreken maar ik weet even niet wanneer. Lastig.

Aan de andere kant werkt het activerend. Ik moet en/of wil zaken af hebben. De was en strijk bijvoorbeeld.

Volgende week start voor jongste liefje school weer. Vrijdag krijgt ze haar rooster. Fijn want dan weet ik al weer iets meer. Mijn lief start 1 september met z’n nieuwe baan en ik hoop eind oktober het nieuwe ritme daarin te hebben gevonden. Oudste liefje start ook 1 september, rooster nog onbekend dus ook daarvan hoop ik eind oktober ritme te hebben gevonden.

Ik heb de afgelopen weken anders gewerkt, andere dagen. Deze week weer redelijk normaal. Het was nodig want te rommelig naar mijn zin. Inwerken is nodig maar de tijd van loslaten start deze week.

Loslaten. Oudste liefje vertrekt morgenavond voor haar introductieweek. Kamperen op de campus. Ik ervaar hetzelfde als bij start basisschool en middelbare. Alle vertrouwen in haar maar ook zo spannend. Komt goed maar dat weet je pas zeker als het goed is gekomen.

Daarom zo strijken. Zorgen. Dat is wat ik kan. En me zorgen maken maar dat is inherent aan het moederschap. De bijnaam moederkloek heb ik niet voor niets gekregen.

Onze kleine meisjes worden groot en ik heb moeite met bijhouden. Ik wil ze bij me houden. Loslaten moet. Verandering hoort daarbij.

Ik zucht maar wat vaker. Dat geeft lucht.

[angelshizuka]

There's this Dutch song called "Dapper and Sterk" (Brave and Strong) made for Asterix and the Vikings back in 2007, and I still apply it to basically all my ships. And yeah... it totally works for Stolitz, too. Just not sure if it works better from Stolas or Blitz's perspective.

Ik zoek heel mijn leven, het doel lijkt zo dichtbij (I've been searching all my life, the goal seems so close) Dus altijd zal ik doorgaan, want jij hoort bij mij (So, I will always continue, because you belong with me)

Ik heb angstig lopen dwalen, altijd doelloos in het rond (I have been walking anxiously, always wandering around aimlessly) Geen richting of geen reden totdat jij me eindelijk vond (No direction or no reason until you finally found me) Als jij me aankijkt weet ik waar ik heen moet gaan (When you look at me I know where to go) Want jouw liefde is de richting en mijn hart wijst het aan (Because your love is the direction and my heart points it out)

Ik zweef van geluk met jou in mijn dromen (I float with happiness with you in my dreams) Ik kan niet geloven dat het bestaat (I can't believe it exists) Hou me goed vast, we zullen er komen (Hold on tight to me, we will get there) Ik weet nu waar ik moet gaan, ik kom eraan (I now know where to go, I'm coming)

Alle krachten diep van binnen, ik wist niet dat het in me zat (All the strength deep inside I didn't know I had it in me) Want als iemand je helpt zoeken blijft het een verborgen schat (Because if someone helps you search it remains a hidden treasure) Ook zonder om te kijken weet ik dat je bij me staat (Even without looking back I know you are with me) Ik neem je in mijn armen, nee, het is nog niet te laat (I'll take you in my arms, no, it's not too late yet)

Want nu is het tijd om weer mezelf te zijn (Because now it's time to be myself again) Mijn angsten laat ik achter me, ze krijgen me niet klein (I leave my fears behind, they won't get me down) Ik zweef van geluk met jou in mijn dromen (I float with happiness with you in my dreams) Ik kan niet geloven dat het bestaat (I can't believe it exists) Hou me goed vast we zullen er komen (Hold on tight to me, we will get there) Ik weet nu waar ik moet gaan (I now know where to go)

Mijn angst overwonnen trotseer ik gevaar (Conquering my fear I brave danger) Dapper en sterk, nee, niet te verslaan (Brave and strong, no, can't be defeated) Ja, samen met jou ga ik dwars door het vuur (Yes, together with you I will go straight through the fire) En komen al mijn dromen uit (And all my dreams will come true)

Ik zweef van geluk met jou in mijn dromen (I float with happiness with you in my dreams) Ik kan niet geloven dat het bestaat (I can't believe it exists) Hou me goed vast, we zullen er komen (Hold on tight to me, we will get there) Ik weet nu waar ik moet gaan, ik kom eraan (I now know where to go, I'm coming)

Ik kan niet geloven dat het bestaat (I can't believe it exists) Hou me goed vast, we zullen er komen (Hold on tight to me, we will get there) Ik weet nu waar ik moet gaan (I now know where to go)

Wat ik zocht heel mijn leven was al die tijd dichtbij (What I was looking for all my life was close all along) Ik heb het nu gevonden, want jij, jij hoort bij mij (I have found it now, because you, you belong with me)

This song is like prime teenage years for me.

[zielsvlucht]

7/08/2024 (Manic pixie train girl)

Ik zocht naar een trap op het perron maar ik vond je ogen. Ik kreeg een kriebel in mijn borst en een golf van nieuwsgierige gedachten in mijn geest. Ik keek meteen weg.

Uit schrik om de indruk die ik kreeg te ontleden, en de waarheid te ontdekken.

Uit schrik om teleurgesteld te zijn.

Om nooit echt te weten of je terug keek.

Om die hoop te kunnen bijhouden. 

Telkens kom ik je weer tegen. In de wagonnen. Op de perrons. Wachtend aan de schuifdeuren. En ik ben bang.

Bang om in het lot te geloven.

Bang dat het maar toeval is.

Bang om te durven weer naar je te kijken.

Bang om je te negeren, want dat is misschien even grof.

Bang dat jij aan hetzelfde zou denken of misschien juist helemaal niet.

Zoveel spanning waarvan ik niet weet of jij die ook voelt.

Ik voel me als een spinnetje, want zo'n griezelig schepsel ben ik wel. Meneer spin die voorzichtig het web van mevrouw spin wilt binnen stappen, maar tegelijk wil vluchten.

Ik wil een dansje voor haar doen en zwaaien met mijn pootjes ik de lucht, zodat ze me ziet. Maar als ze me ziet, wil ik lopen voor mijn leven.

Ik wil haar leren kennen, ontdekken wie ze is. Maar ik wil niet ontdekken dat ze mij niet moet hebben, dat ik de zoveelste afzichtelijke man ben die gulzig naar haar staart.

Ik wil niet zo wanhopig zijn om hersenspinsels te weven over vreemdelingen op treinen, en die dromen dan te moeten beschermen tegen de klauwen van de realiteit.

En toch blijf ik me afvragen...

Wie ben jij?

Heb jij ook een lomp hart zoals ik?

Vind je spinnen vies?

Of zou een spin mooi passen naast je slangentatoeage?

Past mijn bruine palet bij je zwarte tinten?

Mijn domme bebaarde grijns bij jouw sierlijk glimlachje.

Ben jij ook naar een boek aan het luisteren onder je koptelefoon?

Is er niet op zijn minst een klein deeltje van ons, dat samen hoort?

Voelde je die vonk ook knetteren? Of ben ik knettergek?

[geschiedenisish]

Dystopische Nederlanders

Ok, euhm, hoe ga ik dit uitleggen.

Ik heb inmiddels nogal wat ervaring met zo'n beetje heel christelijk Nederland. En er zitten écht rare types tussen.

Ik wil er hier even twee noemen in aantocht naar de Amerikaanse verkiezingen, op basis van een Tumblr post die ik zojuist gerebloged heb.

De eerste is Gezin in Gevaar.

Ze zullen het je zelf niet snel melden, maar deze website en Youtube account, die het bestaan van een kleurrijk boekje over homohuwelijken zien als het einde der tijden, zijn bedacht door de organisatie Civitas Christiana. De Nederlandse tak van TFP. TFP zijn een organisatie die ons terug willen sleuren naar een tijd nog vóór het concilium van Trent uit de 16e eeuw! Gezin in Gevaar zijn het daar volledig mee eens, al zullen dat zelf niet toegeven. Hoe ik dat weet? Omdat Hugo Bos de secretaris is van CC én de baas van GiG!

Iedere keer als je een nieuwsfragment ziet over de week van de Lentekriebels, over 'bezorgde ouders' of over 'fouten bij de Rutgers stichting', weet dan dat journalisten in de propaganda van Gezin in Gevaar zijn getrapt. De organisatie heeft gelijk, soms gaat Rutgers te ver in haar seksuele voorlichting, maar het feit dat een hyperconservatieve christelijke organisatie de conversatie kan leiden omtrent dit onderwerp, Hugo wordt vaak geïnterviewed in reportages over dit onderwerp, maakt dat we deze organisatie dringend in de gaten moeten blijven houden, en we ze beter niet meer kunnen uitnodigen om de conversatie te leiden over dit onderwerp!

De tweede organisatie bestaat niet meer, maar dat maakt ze niet minder dystopisch. Waar nu de macht in Nederland in handen is van de VVD, was dat rond 1900 anders. Terwijl Aletta Jacobs, Jacobus Schoondermark, Jan Rutgers en Frederik van Eeden bezig waren met de eerste emancipatiebeweging, moesten zij vechten tegen de extreem-conservatieve ARP, oftewel "Anti-Revolutionaire Partij". (Zij waren wel niet de machtigste partij though. Dat waren de liberalen en/of de katholieken. Maar de ARP zaten wel echt ALTIJD mee in de regering!)

Nou denk je misschien dat dit een hele pacifistische partij is die gewoon rust willen, maar nee. Revolutie verwijst hier naar een specifiek revolutie; namelijk de Franse Revolutie! De ARP waren anti-democratie en anti-scheiding van kerk en staat. We leren allemaal op school dat het algemeen vrouwenkiesrecht geruild moest worden tegenover vrijheid van onderwijs. En wie stonden er aan de andere kant van die ruil? Juist ja, de ARP! ZIJ zijn de reden dat de Nederlandse overheid tot op de dag van vandaag betaalt voor evolutie- en klimaat-ontkenners in het Nederlandse onderwijs!!!!!!!!! En dat zoiets OOK NOG in de GRONDWET staat vastgelegd!?!?!?!?!!?

Weet je waarom Nederland zo moeilijk Indonesië af kon staan? VANWEGE DE ARP die op dat moment de macht hadden en twee "politionele acties" uitvoerden omdat zij Indonesië zagen als "hen door God gegeven". (Al speelden hier decennia aan kleinering van het Indonesische volk in de Nederlandstalige wetenschappelijke literatuur wel een rol in, maar soit.) Als laatste waren de ARP ook verantwoordelijk voor Hendrik Colijn, de man bekend als de meest incompetente minister-president uit de vaderlandse geschiedenis. (Google ff op “Gaat u maar rustig slapen”, een van de oudste Nederlandse memes.)

En wat veel mensen niet weten is dat deze dystopische organisatie is opgericht door Abraham Kuyper. Kuyper is zo'n beetje de belangrijkste man in de ontwikkeling van het Nederlands protestantisme na 1800. In die tijd had je twee type hervormers; progressieven en conservatieven. Kuyper was grotendeels deel van de laatste categorie. Hij vond de mainstream kerk, de Nederlands Hervormde Kerk, te progressief, en richtte de Nederduitse Gereformeerde Kerk op, die zes jaar later al weer over ging in de "Gereformeerde Kerken in Nederland". Lange tijd DE conservatieve tegenhanger van de NHK. Kuyper heeft er voor gezorgd dat een groot deel van Nederland éxtra conservatief geworden is! Vooral in de Biblebelt!

Dus even voor de duidelijkheid. Christenen die ons EEUWEN TERUG de tijd in willen sleuren, dan wel naar de 16e, dan wel naar de 18e eeuw, bestaan nog steeds of hebben in een recent verleden bestaan (De ARP is in 1974 opgegaan in het nog steeds bestaande CDA, net als de katholieke partijen. Het CDA is wel aanzienlijk progressiever dan de ARP ooit was though.)

Absurd conservatisme is niet iets uit een ver verleden. Vandaag de dag kunnen mens nog steeds het halve land achter zich krijgen met uitspraken als "alles was beter voor de emancipatiebewegingen van 1960" of "Alles was beter in de Gouden Eeuw, daar moeten we weer naar terug."

DIT. IS. NIET. NORMAAL. zoals Innuendo Studios het zo mooi zegt in zijn nieuwste video. CC die de Week van de Lentekriebels in zijn volledigheid willen afschaffen is niet normaal, ARP die willen dat de staat betaalt voor christelijk onderwijs en vooral voor wetenschap-ontkenning is niet normaal. Incels die vinden dat we terug moeten naar gender rollen van vóór 1960, zijn niet normaal.

Dit soort dingen ZIJN niet normaal en MOETEN ook NOOIT normaal WORDEN. Maar dat lukt alleen als WIJ een streep trekken. Anders doen zij het namelijk voor ons. CC heeft de streep gezet. Ieder jaar proberen zij tijdens de Week van de Lentekriebels het NORMAAL te maken dat OUDERS als ENIGEN hun kinderen sexuele voorlichting mogen geven. EN NIEMAND ANDERS!!!!!!!!!!!

We weten allemaal hoe slecht en problematisch thuisonderwijs is, al helemaal voor zoiets gevoeligs als sexuele voorlichting. Maar ieder PowNews of Telegraaf spotje over de Rutgers Stichting maakt CC's mening meer normaal, en die van ons minder. LAAT. DIT. NIET. GEBEUREN.

Stem! Praat! Verkondig! Want als wij het niet doen, dan doen zij het wel! Het is ze al eens gelukt in 1900, maar weet je wie het toen ook gelukt is? De feministen! ZIJ kregen algemeen kiesrecht al in 1919 na algemeen mannenkiesrecht in 1917 én algemeen onderwijs voor kinderen! (Beter bekend als de leerplicht. Anders had je nu nog steeds in de fabriek gewerkt!) Ook was het onder druk van de feministen dat het kinderwetje van Van Houten werd ingevoerd en het kiesrecht al in 1887 werd verbreed. (De feministen waren in die tijd voornamelijk een one issue partij voor algemeen kiesrecht, andere feministische zaken stonden op de tweede plaats. Zoals bijvoorbeeld kinderbescherming en -rechten, ook begonnen door de feministen.) In andere landen duurde algemeen kiesrecht veel langer! Omdat NEDERLAND een sterke traditie van feministen heeft die niet over zich heen laten praten! Die netwerkten en vechten voor hun idealen. (Van Houten kwam ook niet met het idee voor zijn wetje. Dat idee kwam van de feministen maar konden ze alleen via hem in de Kamer krijgen.)

Dus verkondig! Want er zijn voldoende Nederlanders, zo zie je nu, die graag over je heen praten met hoe ZIJ de wereld graag zouden zien! En dat doen ze dan ook nog eens in eufemismen! Sta. Dat. Niet. Toe. En noem het middeleeuwse, christelijke beestje bij de naam!

Maak HUN mening niet NORMAAL. Zelfs als de Telegraaf en PowNews dit wel doen.

[devosopmaandag]

Nadenken over vriendschappen

Vreemd dat praten over liefdes- en familierelaties eindeloos lijkt, maar dat er zelden over vriendschap wordt gepraat. Iedereen voelt op natuurlijke wijze aan dat vriendschap een praxis is, erover praten zelfs een soort taboe. Ik las een beetje verplicht 'Doodgewone vrienden – nadenken over vriendschap' van filosoof Paul van Tongeren. Mijn ogen gingen over de inhoud: Plato, Aristoteles, Cicero, Augustinus, Montaigne, Kant en Nietsche. Nou, dacht ik, dat gaat in ieder geval niet over vriendschappen tussen mannen en vrouwen, laat staan tussen vrouwen en vrouwen. De auteur schrijft in zijn voorwoord keurig dat als hij van 'vrienden' spreekt of de hij-vorm gebruikt, 'dat nooit bedoeld is om vrouwen en vriendinnen uit te sluiten'. Ik ergerde me aan die zin, en hoe verder ik kwam, hoe meer ik dacht: man, had je boek gewoon als ondertitel gegeven: 'nadenken over mannen en vriendschap'.

Ik heb heus interessante dingen geleerd tijdens het lezen, maar mijn scepsis bleef. Het heeft me geen inzichten gegeven in wat vriendschappen zijn, behalve dat Cicero leert dat in dat nadenken over het 'eigenlijke' het gevaar bestaat het 'feitelijke' kwijt te raken. Precies! Ik ben Van Tongeren voor één ding dankbaar, en dat is dat hij integraal een lang aforisme van Nietzsche opneemt. Na het lezen ervan dacht ik aan een hechte en jarenlange vriendschap tussen mij en een man die met zoveel kracht was ontploft, dat er van de resten nooit meer iets te lijmen valt. Nietzsches woorden bieden mij wellicht een mogelijkheid om met andere ogen naar die vernietigde vriendschap te kijken.

Sterrenvriendschap

We zijn vrienden geweest en van elkaar vervreemd geraakt. Maar dat is goed zo, en laten we er geen geheim van maken en het niet wegstoppen alsof we ons ervoor zouden moeten schamen. We zijn twee schepen waarvan elk zijn eigen bestemming heeft en zijn koers ernaartoe; we kunnen elkaar wel kruisen en samen feesten, zoals we ook hebben gedaan – en toen lagen die goede schepen zo rustig in één haven en in één zon, dat het was alsof ze hun bestemming al hadden bereikt en één bestemming hadden gehad. Maar vervolgens dreef de oppermachtige kracht van onze opdracht ons weer uiteen, naar verschillende zeeën en zonnestreken, en wellicht zien we elkaar nooit meer terug – of we zien elkaar wel terug, maar herkennen elkaar niet meer: de verschillende zeeën en zonnen hebben ons veranderd! Dat we vreemden voor elkaar moeten worden, is de wet die over ons regeert: juist daardoor moeten we meer respect voor elkaar krijgen! Juist daardoor moet de gedachte aan onze vroegere vriendschap heiliger worden! Wie weet bestaat er een kolossale, onzichtbare boog en sterrenbaan waarin onze zo uiteenlopende wegen en bestemmingen als kleine trajecten zijn opgenomen - laten we ons tot deze gedachte verheffen! Maar ons leven is te kort en ons gezichtsvermogen te gering om meer te kunnen zijn dan vrienden in de zin van die verheven mogelijkheid – Laten we dus in onze sterrenvriendschap geloven, zelfs als we elkaars aardse vijanden zouden moeten zijn.

[welkominmijnkoffiehuis]

bloemenempathie

ik koos voor mezelf vaak

een plek aan de zijlijn

maar ik voel me

de laatste maanden zo ontzettend vrij

ik vind weer stukjes lila, oranje en mintgroen

in de avondlucht van mei

tegelijkertijd vind ik dat moeilijk want

als ik richting de bloemen beweeg

raak ik je dan kwijt?

ik wil je het liefst

net als vroeger

het allerdichtste bij

en die nabijheid is ingewikkeld

want je verandert met de tijd

ze omhult je

kleedt je aan

met een met goud omlijnde volwassenheid

toch weet ik met heel mijn hart

dat bloemenempathie niet verdwijnt

dus hoe ver dan ook ter wereld

je zal gaan

je mag altijd bij mij

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - De val van Angkor

We gooien er weer een clichétje tegen aan: je loopt door een oerwoud in Zuid-Oost-Azië en je gaat even zitten, komt daar toch wel een olifant op je afgestormd!

Goed, dat is het laatste wilde dier in de strip want de oerang oetang kon er niet in worden verwerkt.

Maar goed, ondertussen weet je wel hoe het hier gaat...

Het is trivia time!

De Aziatische olifant is een metertje kleiner dan zijn Afrikaanse neef. Zet ze naast elkaar en dat valt goed op. Kan je ze niet naast elkaar zetten, zijn er nog wel enkele duidelijke verschillen op te merken: de oren bij de Aziatische olifant zijn een stuk kleiner. Het hoofd van deze olifant heeft ook twee duidelijke bulten bovenaan. Als je dan toch bezig bent, kan je ook even naar de slurf kijken: de Aziatische olifant heeft slechts één "uitsteeksel" (of "vinger") aan de bovenkant van zijn slurf terwijl de Afrikaanse olifant zowel aan de boven- als onderkant dit uitsteeksel heeft.

Dat was een saaie uitleg. Dus visualiseren we dit met een prentje:

De foto is met dank aan:

Het volgende prentje gaat ook nog educatief zijn, maar niet getreurd: er zullen nog idiote opmerkingen komen!

[fransopdefiets]

13-6 Frederikshaven

Gisterenavond kocht ik een magnetronmaaltijd in de campingwinkel met een aanlokkelijke afbeelding van vlees, aardappelpuree en biet. In de campingkeukens hier staan magnetrons en ovens naast de kookplaten, dus ik was heel tevreden met mijn keus. Helaas ontbrak de biet, het vlees bestond uit enkele flintertjes rundvlees in een bruine saus, alleen de zalvige aardappelpuree zat er wel in.

Wat het weer goedmaakte was het gezelschap in de keuken van een Zwitsers stel, ook op de fiets, die naar het zuiden gaan. Zo konden we een beetje ervaringen uitwisselen en ons beklagen over de weersomstandigheden. Zij hebben de route langs de westkust genomen, waar ik van afzag en ze hebben veel regen gehad. Ze vonden de westkust veel mooier om te zien en wie weet doe ik die nog op de terugweg. Of in een andere zomer.

Vannacht had ik het echtheel koud en toen ik vanmorgen naar het dichtstbijzijnde meteostation keek bleek het zeven graden te zijn geweest. Dat in combinatie met een harde westenwind en een rammelende maag na dat liflafje uit de magnetron, legde de basis voor een zware ochtend.

Als ik vertrek staat er nog steeds een heel koude wind. Onderweg is alles dicht waar je koffie zou verwachten, dus even opwarmen is er niet bij en ik krijg het steeds kouder. Ik fiets maar rustig aan en dat is ook niet slim, dan produceren je spieren ook geen warmte. Ik word ook dan ook steeds chagrijniger, dit is toch geen pensioen meer, dit is een soort van zelfopgelegde boetedoening. En waarvoor eigenlijk? Wat heb ik misdaan? En hoe verder ik fiets, hoe dieper mijn humeur zakt. Om mezelf af te leiden luister ik een podcast van Michiel Krielaars waarin hij met twee gasten Wij slaven van Suriname en het leven van Anton de Kom bespreekt, ook al geen opwekkende kost.

In Hals is aan de haven alles dicht, in Hou hetzelfde (op een historische infopunt in een container na), Asa heeft een havenmuseum met restaurant, ook dicht. Ik eet maar een paar boterhammen op een picknickbankje langs de weg om de energie erin te houden. En dan om half twee zie ik iets dat ik herken. De kanoverhuur met restaurant in Saelby. Het zal toch niet waar zijn, ja hoor ze zijn open, ze hebben koffie en tosti's en ik zit uit de wind een tweede lunch weg te werken. Nog 33 kilometer naar de boot en nog zeveneneenhalf uur voordat het boarden begint. Ik hoop maar dat er onderweg nog iets te bezoeken of te bekijken valt.

In Saeby leidt een strandpad naar een klein strandravijn en ik ga boven lekker in de zon zitten en over de zee uitkijken terwijl ik dit blog schrijf. Saeby is de laatste plaats voor Frederikshaven en dat is meteen ook de interessantste. Niet alleen barst het er van de koffiehuizen en restaurants in de historische straatjes, je kunt er ook leuk wandelen en staat een kerkje met waanzinnige middeleeuwse plafondschilderingen en de koorbanken zijn ingekerfd met 18e eeuwse graffiti zoals zeilschepen en namen. Het leuke van die schilderingen, is dat je snapt hoe die ongeletterde heidense middeleeuwers toch iets meekregen van de Bijbelse verhalen en de christelijke normen en waarden. De mis werd tenslotte in Latijn gelezen, dus daar begreep men niets van.

Om kwart over vijf ben ik dan toch echt in Frederikshaven en moet nog een paar uur doorbrengen. Wat lezen in het park en wellicht nog een klein hapje eten?

Afstand: 79,6km

Tijd: 7 uur

Afstand tot de Noordkaap als je mikt langs een lineaal: 1.683 km

[salernoah]

Vrijdag | 24-05-2024 | 24°C | Salerno | Dag 11

Waar moet ik beginnen..?

Sommige dingen moeten nu eenmaal zo zijn, maar klopt dat wel? Ik schijn een neus voor drama te hebben. Alsof ik het op mezelf afroep – soms wel. Vandaag was het echter niet mijn schuld. En omdat ik mijn verhalen toch nooit in de chronologische volgorde vertel, zal ik nu ook geen uitzondering maken.

In de tussentijd is er al zoveel gebeurd. In slechts drie dagen tijd. Dat terwijl ik (en met mij de rest van mijn leeftijdsgenoten) elke keer loop te mekkeren dat Salerno best wel saai is (wat tevens wel zo is). In deze drie dagen tijd heeft het een plaatsgemaakt voor het ander, net zo wisselvallig als het weer hier aan de kust; het heeft werkelijk waar geen nut om de weersvoorspelling te bekijken, want het weer verandert om de haverklap.

Vanavond voelde ik me namelijk vreselijk ongemakkelijk. Ik kon – en wilde bovendien – wel door de grond zakken. Hoe groot is de kans, dacht ik nog, en hoeveel restaurants zijn er wel niet in Salerno? Hoewel ik het antwoord schuldig moet blijven, weet ik zeker dat er behoorlijk veel restaurants zijn in Salerno. Hoe kan het dan dat ik vanavond met de meiden (Laura, Nadine en Louise) uiteten ben gegaan in het restaurant waar de Italiaanse man nummer 1 werkte, zonder te weten dat hij daar werkte, en nadat ik hem vanochtend doodleuk in een bericht heb laten weten dat ik hem niet meer wilde zien? Wist ik veel dat hij uiteraard in dat restaurant werkte? Neen, zeker niet. Nu denk je misschien: Maar wat bazelt ze toch nou allemaal? Nou, ik kan jullie verzekeren dat ik me enorm ongemakkelijk voelde, want ik had, ten eerste: helemaal niet verwacht de Italiaanse nummer 1 in kwestie te zien (ooit nog, bedoel ik dan), en ten tweede: had ik hem dan mogen tegenkomen, dan zeker niet op zijn thuisbasis, op deze dag nota bene. Maar snap je nu nog steeds niet wat het probleem is? Goh, neem van mij maar aan dat je niet gelijk de persoon in kwestie tegen het lijf wilt lopen nadat je hebt gezegd dat je hem/haar/hen niet meer bliefde te zien. En mocht je dat wel overkomen, hoe klein de kans dan ook, dan kan ik je met zekerheid zeggen: pijnlijker kan haast niet.

Het koste me enige moeite om mezelf bijeen te rapen, maar gelukkig was er geen plek meer in het restaurant (‘Al dente’) zelf, en werden we vriendelijk verzocht om naar de bar aan de overkant te gaan (hoorde bij het restaurant) om daar te eten. De meisjes bestelden pasta. Ik snakte naar een wijntje. Aangezien ik kort daarvoor al gesnackt had, bestelde ik geen pasta. Ik was enkel meegegaan voor de gezelligheid en ik had er al bijna spijt van. De pasta’s waren heerlijk (ik heb van iedereen een klein beetje geproefd) en werden geserveerd in een soort koekenpan (volgens mij wordt dit tonnarello genoemd). Na het eten ben ik gelijk naar huis gegaan. Ik had mezelf voorgenomen om op tijd te gaan slapen, maar morgen kan ik ook nog de hele dag slapen. Ik was erg moe.

Nu ik eenmaal aan het schrijven ben, merk ik dat ik me minder moe voel dan eerst. Ik heb vannacht hooguit vijf uur geslapen en heb daarom besloten vandaag niet naar de les te gaan. Ik was niet de enige die niet naar school is gegaan: Ilaria was zo dronken vannacht dat ze niet eens meer naar huis kon lopen en ze bij Carol is blijven slapen. Dat vertelde Ilaria zelf vandaag. Gisteravond ben ik met Valeria, Laura, Nadine en Louise naar een speakeasy geweest, The Black Monday Speakeasy, waar het décor een Franse bistro imiteerde. De cocktails waren goed en voor het eerst heb ik iemand een Blue Blazer zien maken, met de blauwe vlammen van de in de fik gezette alcohol. We hadden ons allemaal chic aangekleed en ons opgemaakt. Ik sprak met de meisjes af bij Louise thuis, waarna we Valeria in de bar ontmoetten. Onderweg naar de bar kwamen we Ilaria, Yves, Julien en Thijs tegen, die naar een feest gingen.

Rond elven zei ik de meiden gedag om met een nieuwe gedaagde af te spreken. Een andere Italiaanse man van bijna-negenentwintig (volgende weer dinsdag is zijn verjaardag) die net klaar was met zijn dienst. Ik had hem uitgenodigd in de bar, maar na een poosje touwtje trekken moest ik toch water bij de wijn doen en zodoende stapte ik in de auto bij een wildvreemde die ik diezelfde dag nog voor het eerst via Tinder had gesproken. Zo doet men dat als je jong en onverschrokken en tamelijk impulsief bent. Niks aan het handje, want ik leef nog. Gelukkig waren mijn vriendinnen wel bezorgd en dwongen ze me mijn livelocatie met hen te delen.

Wat doet men in de auto met een wildvreemde? Italiaans praten, natuurlijk. Ik oefende mijn Italiaans terwijl we richting Vietri sul Mare reden. De avond was sereen en er was weinig verkeer. ’s Avonds rondrijden is veel fijner dan overdag. ’s Avonds is de atmosfeer anders. Ook ’s avonds over straat fietsen vind ik heerlijk, maar dat terzijde. Ik werd thuis voor mijn deur afgezet (goddank, want ik had die dag al zo veel gelopen). Over de rest zullen we het maar niet hebben.

Ja, ik had die dag veel gelopen. Ik was die dag naar school gegaan (en weer terug naar huis), om vervolgens diezelfde middag weer naar school te lopen, omdat ik de meisjes (Laura, Louise en Nadine) zou ontmoeten om naar Vietri te gaan. De meisjes wilden naar het strand en ik was meegevraagd. Met de bus vertrokken we naar Vietri, in de hoop op het strand te kunnen genieten van de zon. Eenmaal aangekomen op het strand bleek het flink te waaien en deels bewolkt te zijn. De wolken dreven boven onze hoofden voorbij en erg genieten deden we niet. Die beloofde 28°C was een leugen. Er zat niets anders op dan aan de klim naar het centrumpje van Vietri te beginnen en dan maar terug naar Salerno te gaan. Hop, terug naar huis en omkleden en daarna weer naar het centrum om naar Louise’s huis te gaan voor de make-up. En zo kwam het dat ik op en neer bleef lopen. Onderweg naar Louise begon mijn been zelfs te zeuren en pijn te doen. Een fiets is zoveel makkelijker, maar al had ik hier een fiets, zou ik hier niet eens durven fietsen.

Eergisteren, woensdag, was daarentegen een vrij rustige en saaie dag. Na school had ik niks te doen. Nu kan ik me amper herinneren wat ik die dag heb gedaan behalve met Valeria en Ilaria op een terrasje te hebben gezeten en daarna met Ilaria souvenirs te hebben gekocht. Ik zag er tegenop om naar huis te gaan (wat moest ik daar immers doen?), dus besloot ik mezelf zo lang mogelijk bezig te houden in de stad. Beetje ronddwalen, beetje shoppen. Geld uitgeven is het enige wat ik doe, lijkt wel. Uiteindelijk ben ik na het kopen van een paar hebbedingetjes maar naar huis gelopen.

Ook vandaag heb ik weer geld uitgegeven; dit keer aan een ketting en een Italiaans non-fictief boek over Salerno. De kaft van het boek vind ik prachtig en de hoofdstukken zijn kort, wat het ideaal maakt om te lezen. Laura en Nadine waren met me meegegaan en hebben De kleine prins maar dan het Italiaans voor €3,90 gekocht. Ik wil die ook nog kopen, want het verhaal heb ik nooit gelezen.

Een kleine tip tussendoor: Geef nooit je blog door aan de mannen over wie je schrijft. Niet dat het uitmaakt wat ze van je vinden of over je denken, maar om verdere ongemakkelijke en/of pijnlijke situaties te voorkomen. (Misschien moet ik toch maar eens zorgvuldiger te werk gaan).

Het is nu 23:15 en laat zat. Zondag staat er een strandfeest op de planning, maar morgen zal het voor mij een rustdag zijn.

Oh ja, ik ben er deze week pas achtergekomen dat je hier gewoon uit de kraan kunt drinken. Ik had tot voorheen heel zuinig aan gedaan met water uit plastic flessen en bovendien water gekookt en laten afkoelen. Omdat Roni en ik in Napels niet zo goed reageerden op kraanwater, durfde ik het niet aan, maar zo blijkt het water toch te zuipen te zijn.

[vriendenboekjes]

jupiter ik weet niet wanneer je je url hebt veranderd maar deze is goudddddddddddd waard !!!! vriendenboekjes <3 zo essentieel

HAAAIII INGE!!!!!! is best recent maar yaaayyy dankjewel!!! 🩷🩷🩷🩷🩷 ik denk dat iedereen (en dus ook volwassenen) weer moet gaan genieten van een vriendenboekje

[gewoonkarin]

Ik deelde thuis mijn staat van zijn. De onrust en de boos. Dat de balans even zoek is en ik de balans nodig heb. Daarom ook de boos over het niet doorgaan van mijn schilder- en klusweek. Ik weet wat ik nodig heb maar die ruimte krijgen of nemen is wat lastiger. Grenzen stellen.

Dus word ik boos. Onredelijk. Heel boos. Zonder lontje. Ik ben dan heel duidelijk maar zonder enige vorm van subtiel. Dan krijg je de ongezouten versie van mij te zien en te horen.

Ik kreeg erkenning en ook herkenning. Ook dat het zo niet oké is. De balans moet terug en daar moet ik aan werken. Het schikken moet terug naar normaal. Niet met een tandje erbij van mijn kant. Zo los ik het op namelijk.

Grenzen aangeven. Mijn vaste dagen werken en vaste dagen thuis. De rust in de week brengen.

Het weinig sociale helpt er niet aan mee. Ik ga liever niet op pad en plan heel zorgvuldig mijn “uitjes”. Dat is voor een ander vaak lastig te begrijpen. Tijd om mezelf op nummer één te zetten. Dat gaat wringen en schuren.

Boos zijn kost me teveel kruim en ik krijg er stress van waardoor ik weer boos word.

De tekst van Merel Morre geeft het goed weer.

Laad me met rust.

[dejufuniverse]

Ik heb mij aangemeld bij Facebook dating

Eens kijken wat daar allemaal voorbij komt. Het meer en deel swipen we allemaal naar links want daar krijgen we de griebels van. Je krijgt thuis al de behoefte om 10 meter verderop te gaan zitten. Dat gevoel herken je vast wel. Ik zit wat foto's te laten zien aan mijn zoon en schoondochter en mijn zoon zegt...Mama niet zomaar je telefoonnummer geven hoor! Straks beuken ze hier nog de deur in.

Daar hoeft hij zich niet ongerust over te maken. Je denkt toch niet dat ik aan zo griebel mijn nummer ga geven....Daar ga ik niet eens mee in gesprek. De meeste heten ook geen Jan, Pieter of Klaas. Die hebben andere namen en daar blijf ik ver van weg... Ik weet dat de communicatie niet vlot zal gaan verlopen. Ik ken mij zelf natuurlijk onderhand wel een beetje... Ik heb net ook weer even gekeken en dan doe ik snel die telefoon weer weg LOL...

De Juf